Mijn naam is Chantal Engel, ik ben 32 jaar en woon samen met mijn man Bart en kinderen Kas (5) en Lot (3) in Veldhoven.
Van mijn 12e tot mijn 22e heb ik acrobatische gymnastiek gedaan. Acrobatische gymnastiek, ook wel acrogym, doe je in een team van 2 of 3. Kracht, lenigheid, balans, salto’s en precisie vormen samen mooie menselijke piramides en spectaculaire sprongen. Jarenlang heb ik deze sport met heel veel plezier gedaan. In de laatste jaren trainde mijn team 5 dagen in de week, 2,5 uur per training.
Nadat ik mijn studie tot orthopedisch technoloog had afgerond, ben ik gaan werken voor Livit Orthopedie. Daar werk ik nu in revalidatiecentrum Blixembosch om mensen te helpen die problemen ervaren met het lopen. Wij maken voor hen een orthese die het lopen kan ondersteunen. Het is fijn om mensen op die manier, letterlijk, op de been te houden.
Voor mij zat de combinatie tussen intensief trainen en werken er niet meer in. Ik ben gestopt met acro en op zoek gegaan naar andere leuke sporten. Ik heb een tijd gesoftbald, heb daarna aan schoonspringen gedaan, tussendoor wat groepslessen in een sportschool geprobeerd, maar niets kon tippen aan het plezier dat ik altijd aan acrogym heb beleefd. Toen ik zwanger werd van onze zoon, ben ik gestopt met sporten.
Een tijd van excuses om niet te sporten volgde: zwanger, ontzwangeren, borstvoeding, geen motivatie, geen leuke sport kunnen vinden. Ik werd opnieuw zwanger en de cirkel van excuses herhaalde zich. Ik heb teveel redenen aangedragen waarom ik niet sportte. In tussentijd werd mijn collega Bram steeds enthousiaster over ‘zijn CrossFit’. Alles wat hij vertelde maakte me stiekem wel nieuwsgierig, maar de excuses bleven. Op een gegeven moment heb ik hem beloofd: “Oke, ik ga mee voor een proefles, maar dan kijk ik ook hoe het is bij CrossFit in Veldhoven”.
Na mijn eerste les CrossFit in Veldhoven, kon ik me niet voorstellen dat Bram hier zo lyrisch over was. Diezelfde week stond ik in Helmond, trok Chantal me mee in hun enthousiasme en was ik om. Inmiddels sport ik twee keer per week bij Chantal en Victor. Ik ben onwijs blij dat ik eindelijk weer een leuke sport heb gevonden. Het is me de reisafstand meer dan waard. Ik sport met een leuke groep mensen, voel me welkom, gemotiveerd en gesteund. Wat ik heel belangrijk vind, is dat er goede begeleiding zou zijn op techniek. En die begeleiding wordt zeker geboden.
CrossFit biedt veel onderdelen en ik ben zeker niet van alles een groot fan. Sporters die geregeld met mij in de zaal staan, weten bijvoorbeeld dat ik echt bloedhekel heb aan hardlopen. Niet alleen omdat ik denk dat niet te kunnen, maar ook omdat ik me er niet toe kan zetten. Daardoor is de mentale horde soms nog groter. Dankzij Chantal en Victor lukt het me inmiddels om positief naar een looptraining te kijken. Laatst is het me zelfs gelukt een mijl te rennen binnen de timecap. Trots! 🙂
Soms vind ik het wel eens frustrerend dat ik merk dat het lastiger wordt om technieken aan te leren en kracht op te bouwen dan vroeger, dat dingen niet meer vanzelfsprekend zijn. Het feit dat ik eindelijk weer een leuke sport heb gevonden, maakt dat meer dan goed!
